مرحوم سیّد بن طاووس در کتاب «المُجْتَنَی مِنَ الدُّعاءِ المُجْتَبَی»[1] مینویسد که در کتاب «الْوَسَائِلِ إِلَی الْمَسَائِلِ» آمده است:
مردی را نزد رسول خدا صلّی الله علیه و آله آوردند و شهادت دادند که او شتر ایشان را به سرقت برده است. رسول خدا صلّی الله علیه و آله امر کردند که دستش قطع شود. آن مرد گریخت، در حالی که چنین میگفت: «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ حَتَّی لا یَبْقَی مِنْ صَلواتکَ شَیْءٌ، وَ ارْحَمْ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ حَتَّی لا یَبْقَی مِنْ رَحْمَتِکَ شَیْءٌ، وَ بَارِکْ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ حَتَّی لا یَبْقَی مِنَ الْبَرَکَاتِ شَیْءٌ، وَ سَلِّمْ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ حَتَّی لا یَبْقَی مِنَ السَّلامِ شَیْءٌ»