مرحوم سیّد بن طاووس در کتاب «المُجْتَنَی مِنَ الدُّعاءِ المُجْتَبَی»[1] می‌نویسد که در کتاب «الْوَسَائِلِ إِلَی الْمَسَائِلِ» آمده است:
مردی را نزد رسول خدا صلّی الله علیه و آله آوردند و شهادت دادند که او شتر ایشان را به سرقت برده است. رسول خدا صلّی الله علیه و آله امر کردند که دستش قطع شود. آن مرد گریخت، در حالی که چنین می‌گفت: «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ حَتَّی لا یَبْقَی مِنْ صَلواتکَ شَیْ‌ءٌ، وَ ارْحَمْ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ حَتَّی لا یَبْقَی مِنْ رَحْمَتِکَ شَیْ‌ءٌ، وَ بَارِکْ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ حَتَّی لا یَبْقَی مِنَ الْبَرَکَاتِ شَیْ‌ءٌ، وَ سَلِّمْ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ حَتَّی لا یَبْقَی مِنَ السَّلامِ شَیْ‌ءٌ»
در این هنگام شتر به صدا در آمد و گفت: آن مرد مرا به سرقت نبرده است.
رسول خدا صلّی الله علیه و آله فرمود: چه کسی آن مرد را نزد من می‌آورد؟ پس هفتاد نفر از اهالی بدر با شتاب به دنبالش رفته و او را نزد رسول خدا صلّی الله علیه و آله آوردند.
حضرت به او فرمود: ای مرد ، در آن زمان چه می‌گفتی؟
عرض کرد: چنین می‌گفتم:
«اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ حَتَّی لا یَبْقَی مِنْ صَلاتِکَ شَیْ‌ءٌ،
وَ ارْحَمْ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ حَتَّی لا یَبْقَی مِنْ رَحْمَتِکَ شَیْ‌ءٌ،
وَ بَارِکْ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ حَتَّی لا یَبْقَی مِنَ الْبَرَکَاتِ شَیْ‌ءٌ،
وَ سَلِّمْ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ حَتَّی لا یَبْقَی مِنَ السَّلامِ شَیْ‌ءٌ»
پس رسول خدا صلّی الله علیه و آله فرمود: به جهت آن چه خواندی، مشاهده کردم که فرشتگان الهی راه های مدینه را گشوده و نزدیک است که بین من و تو حائل شوند. در ادامه، رسول خدا صلّی الله علیه و آله خطاب به آن مرد فرمود: تو بر صراط وارد می‌شوی در حالی که چهره‌ات روشن‌تر از ماه است.
مرحوم شیخ ابراهیم کفعمی در کتاب مصباح، این صلوات را با اندکی تفاوت در زمره صلوات‌هایی که در روز جمعه خوانده می‌شود، نقل می‌کند. متن صلوات بر اساس نقل مرحوم کفعمی عبارت است از:
«اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ حَتَّی لا یَبْقَی مِنْ صَلَوَاتِکَ شَیْ‌ءٌ،
وَ ارْحَمْ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ حَتَّی لا یَبْقَی مِنْ رَحْمَتِکَ شَیْ‌ءٌ،
وَ بَارِکْ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ حَتَّی لا یَبْقَی مِنْ بَرَکَاتِکَ شَیْ‌ءٌ،
وَ سَلِّمْ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ حَتَّی لا یَبْقَی مِنْ سَلامِکَ شَیْ‌ء».[2]
پی‌نوشت:
[1]. المُجْتَنَی مِنَ الدُّعاءِ المُجْتَبَی، ص39.
[2]. المصباح، ص423.
